Γιαννούλης Χαλεπάς (Πύργος Τήνου 13 Αυγούστου 1851 - Αθήνα 14 Σεπτεμβρίου 1938), διακεκριμένος γλύπτης της Νεότερης Ελλάδας, μια ξεχωριστή μορφή και ταυτόχρονα μια ιδιαίτερη περίπτωση με πολύπλοκο ψυχισμό που σημάδεψε έντονα την καλλιτεχνική του πορεία.
Ξεκινάει τις σπουδές του το 1869 στο Σχολείο των Τεχνών (Αθήνα) και το 1872 συνεχίζει στην Ακαδημία του Μονάχου με υποτροφία από το Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου. Παρά τις συνεχείς διακρίσεις του, η υποτροφία διακόπτεται και το 1876 επιστρέφει στην Ελλάδα όπου ανοίγει το δικό του εργαστήριο.Φιλοτεχνεί σε μάρμαρο ένα από τα αγαπημένα του έργα τον "Σάτυρο που παίζει με τον Έρωτα", εμπνευσμένο από την ελληνική μυθολογία, δείγμα της κλασικιστικής του παιδείας.
 |
"Ο Σάτυρος που παίζει με τον Έρωτα" 1877 (σε μάρμαρο) Εθνική Γλυπτοθήκη |
Στο τέλος του ίδιου χρόνου (1877) αρχίζει να δουλεύει το πιο διάσημο γλυπτό του την "
Κοιμωμένη" για τον τάφο της νεαρής Σοφίας Αφεντάκη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
 |
Η Κοιμωμένη 1878 (σε γύψο) Εθνική Γλυπτοθήκη |
Με το έργο του το "Κεφάλι Σατύρου' (1878) ολοκληρώνεται η
πρώτη φάση της καλλιτεχνικής του πορείας...
 |
Κεφάλι Σατύρου 1878( σε μάρμαρο) Εθνική Γλυπτοθήκη |
Το 1878 αρχίζει να κλονίζεται ο ευαίσθητος ψυχισμός του και εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια αποκλίνουσας συμπεριφοράς με κύρια χαρακτηριστικά τη σιωπή, την απομόνωση και την αυτοκαταστροφή.
Από το 1888-1902 ζει έγκλειστος και απομονωμένος στο Δημόσιο Ψυχιατρείο Κέρκυρας εγκαταλείποντας τη γλυπτική.
Το 1902 πεθαίνει ο πατέρας του .Ένα χρόνο αργότερα η μητέρα του αποφασίζει να τον βγάλει από το ψυχιατρείο και να ζήσει μαζί της στον Πύργο της Τήνου. Εκείνη πιστεύει ότι η γλυπτική είναι η αιτία της ασθένειάς του. Ό,τι εκείνος δημιουργεί του το καταστρέφει...
Το
1916 ο θάνατος της μητέρας του είναι καθοριστικός για τον Γ. Χαλεπά και αποτελεί την έναρξη της
δεύτερης φάσης της καλλιτεχνικής του πορείας.
Δημιουργεί συνεχώς σαν να θέλει να προλάβει το χαμένο χρόνο...Η τεχνοτροπία του όμως τώρα είναι εντελώς διαφορετική. Το ύφος των έργων του είναι πιο ελεύθερο , αυθόρμητο και πηγαίο. Επικεντρώνεται κυρίως στην ουσία της σύνθεσης και λιγότερο στην λεπτομερή επεξεργασία της επιφάνειας ή την ωραιοποίησή της.Φτιάχνει προπλάσματα σε πηλό χωρίς να ενδιαφέρεται για την τέλεια εκδοχή του έργου και δουλεύει πολλά θέματα ταυτόχρονα.
Το 1930 μετά από επιμονή της ανηψιάς του μετακομίζει στην Αθήνα όπου ξεκινά η
τρίτη φάση της καλλιτεχνικής του πορείας.
Χαρακτηριστικά έργα αυτής της περιόδου εκτίθενται στην Εθνική Γλυπτοθήκη .
 |
Η Αναπαυόμενη 1931 (πρωτότυπο σε γύψο) Εθνική Γλυπτοθήκη |
 |
Η Σκέψη 1933 (σε γύψο)
Εθνική Γλυπτοθήκη |
 |
Ο θεριστής 1924-1930 (σε πηλό )
Εθνική Γλυπτοθήκη |
 |
Μήδεια 1933 (σε γύψο)
Εθνική Γλυπτοθήκη |